maandag 12 oktober 2009

Worden wie we bedoeld waren om te zijn

Wat gebeurt er wanneer een vrouw
de waarheid over haar
leven opschrijft.
De wereld
zal opensplijten
Muriel Rukeyser

Ik heb evenals iedereen...een draadje met Al wat is..of God zo u wilt. Het verschil met velen van u..is dat ik direct reageer. Zo is dat met het dansen..
wat zullen de mensen wel niet denken,
doe toch normaal...
woorden waaraan ik lang voorbij ben. Zo is de komst naar Ecuador, nu 5 jaar geleden...een bijzonder verhaal.
Ik stond op het punt mijn bedrijf te beeindigen en kreeg...5 roepen in mijn hoofd...Jeannette kom..jeannette kom. De laatste keer was in de auto en ik moest verschrikkelijk huilen...geluidloos. Thuisgekomen..mijn zoon sliep nog...ging ik voor de pc zitten ( die nog aan stond) en zei:
Zeg mij waar naartoe...
De pc startte op en er verscheen:
ECUADOR
Diezelfde avond schoof er een boek uit de boekenkast en viel open...ik pakte het op. het was een boek wat ik niet had uitgelezen omdat ik het onzin vond....ik las...
sommigen zullen een roep horen...
om zich op een totaal andere plek op deze aarde te vestigen.
Mijn ticket, one way...kocht ik direkt!!! verkocht mijn spullen. Een boekje over Ecuador las ik gedeeltelijk in het vliegtuig.
Ik ben geen reiziger...ik vond altijd dat mijn leven een grote vakantie was...Vreugde, verdriet, geluk, depressie...alles hoorde daarbij. Ik vond altijd dat mensen opeens vreemde dingen gingen doen op vakantie...Meer seks , meer drank, meer gek doen en dat hoorde dan allemaal bij...heerlijk jezelf zijn. Goed, dit dus om even aan te geven..dat ik niet zo makkelijk reis(de).
Gehoor geven aan een ..roep.. is toch anders. Ik verliet Nederland; een sterk door de linkerhersenhelft gekleurde samenleving. Mannelijk denken, logisch, calculerend...etc. en kwam in een volledig door de rechter hersenhelft gestuurde samenleving terecht. Ik heb er een boekje over geschreven..dat komt misschien later. Sociaal denken, zacht, kunstzinnig, praten, dromen...kortom...vrouwelijk.
Ik moest echt afkicken en kwam al direct de eerste 3 maanden in een ongelooflijke trance terecht...in die trance schreef ik een plan over..
SPIRITUEEL TOERISME
Deze keer was de trance...of het in een andere frequentie overgaan...heel bijzonder geweest.
langzamerhand verdween mijn besef van...ik...een vrouw...
Ik streek over mijn arm en die sensatie was zo ongelooflijk
zo puur, zo vol liefde. Ik danste, op de muziek van Paco de Lucia.
Ik was de gitaar, ik was de dans, de vrouw en de man.
Ik was het vuur wat brandde in de haard, de lucht buiten.
Ik ging zitten schrijven en schreef 190 paginas in een ruk..
een nieuw soort toerisme, een spirituele Universiteit.
Was ik daarom naar Ecuador gekomen?
de trance duurde 4 dagen.. de kerstdagen.
wordt vervolgd...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten