WERKBOEK II en oefeningen

Werkboek II de voorbereiding
1. Adem elke dag eens mooie dingen in. Dingen als plezier ( joy), mooie kleuren,
prachtige , gekke oplossingen voor dingen waar je tegenop ziet.
2. Realiseer je wie en wat je bent en....accepteer dit!
3. straal charme,beweging,plezier, integriteit, humor uit en je zult het automatisch ontvangen en.. je helpt anderen hun karma´s te transformeren.

Werkboek III lichtheid.
1. Alle negatieve emoties kennen een zware vibratie, een zware energie. Positieve gedachten zijn als applaus voor de engelen en brengen alles in een lichtere energie.
2. Ziekte en je rot voelen kennen een hele zware energie. Positieve gedachten, zijn helende gedachten. Bedenk ook dat in een ziekte een boodschap zit, probeer die te ontdekken en lach er dan om.
3. Lachen kent een lichte vibratie en brengt je als vanzelf in een andere frequentie.
4. Rijkdom en succes hebben een bepaalde energie. Verlang niet alleen naar rijkdom en succes (als dat je verlangen is) maar DENK EN BEWEEG JE RIJK.
5. Vertrouw je de boel niet en voel je je onveilig, verlang dan niet alleen naar veiligheid en vertrouwen, maar DENK ALSOF JE VEILIG BENT, VERTROUW DE WERELD EN DE MENSEN OM JE HEEN ALSOF JE PAS GEBOREN BENT. Een mooi woord daarvoor is in het engels: be ignorant.
6. Ben je onzeker, voel je je lelijk, dik, dun, wat dan ook: beweeg je in de omgekeerde energie: DENK JE ZEKER, BEWEEG JE ALSOF JE DE MEEST GRACIUEZE OP DEZE WERELD BENT.


Voeding
De volgende frequentie biedt ons zoveel voeding dat we zeker de helft minder hoeven te consumeren. Tijdens de keren dat ik helemaal in deze frequentie was, had ik geen enkele behoefte aan eten en drinken en roken. In de 5 dagen van bewustzijnsverruiming ben ik 6 kilo afgevallen!

Transparantie
Vlak voordat we in de volgende frequentie overstappen zal alles wat tot dan toe nog niet transparant was, open en eerlijk, helder en duidelijk, zijn. Al die dingen die we met ons ego in stand houden en waarvoor we dan weer bescherming nodig hebben, zoals privacyregelementen zullen niet meer nodig zijn. In de volgende frequentie zien we als het ware elkaars ´innerlijke programma´. Wat een feest, wat een ongekend feest. Geen leugens meer en geen gedraai. Fair trade omdat het niet anders kan. Geen zogenaamd wisselgeld meer in onze achterzak, geen managementsvergaderingen meer om het publiek te manipuleren. Eindelijk valt alles op haar plaats en kan er begonnen worden met het eerlijk verdelen van de goederen die er zijn. Eindelijk wordt duideñlijk dat er werkelijk voor iedereen op deze aarde genoeg en meer dan genoeg is en eindelijk kunnen we ons aan de verdere ontwikkeling van onze creativiteit gaan wijden.
Het grote geluk!

Heerlijk, glorieus, dansen springen..
Ieder van ons, op dit moment op deze aarde heeft zelf gekozen om haar/zijn ziel de kans te geven op volledigheid. Allen hebben we ervoor gekozen om deze volledige omwenteling mee te maken. En ook mee te helpen dit te realiseren, je hoeft je het alleen maar te herinneren.

De mogelijkheden die de volgende frequentie ons geeft zijn onuitputtelijk. Tijdens de momenten van grote ontdekkingen en/of grote creativiteit is het raam even voor ons geopend geweest. Alle grote ontdekkingen gingen gepaard met een beleving van het Goddelijke. Het ging ook gepaard met een blijvend verlangen naar dat ene moment van Goddelijkheid. Hun uitspraken zijn als pijlpunten in onze geschiedenis blijven hangen.

Bevrijding, loutering , allemaal in de frequentie van Liefde. Er is alleen maar liefde. Ik kan je vertellen dat dat gevoel van liefde zo intens is, zo heftig, zo gepassioneerd, dat het nu nog zoeken naar woorden is. Mijn verhaal hieronder is bijzonder erotisch maar ik heb het niet als pervers en zeker niet als traditioneel seksueel gevoeld.

Week voor de kerst..2005
De inmense triesheid is nu wel zo´n beetje op haar top, hoop ik. Ik heb Maria weggestuurd, ik kon haar energie niet verdragen. En nu na 2 dagen van overweldigende triestheid. Elke stap die ik wil zetten is zwaar, zo zwaar. Een moment dreig ik het niet meer te kunnen verdragen. O, wat is dit verschrikkelijk. Nee, het is niet heimwee naar nederland, of naar m´n kind of naar de gezelligheid van een gezin en een familie. Ik zou het niet kunnen verdragen. Ik ga schrijven, mijn vulpen en blocnote liggen klaar. Ik kan me bijna niet bewegen.. wat gebeurd er in godsnaam allemaal. Muziek; mahler, berlioz... ik ervaar het zoals het is.. onverdraaglijk en vrijwel niet te doen. Wat is dit in Godsnaam, het lijkt niet van mij, niets persoonlijks en het zit in mijn hele lijf. Ik schrijf traag en vraag me af wat het is. Dan zit ik zit uren naar buiten te kijken, naar de verlichte berg. Het lijkt het enige wat ik kan doen. Het lijkt alsof de hele wereld trager draait en toch schijnen de uren voorbij te gaan. Uren waarin er ogenschijnlijk niets anders gebeurd dan dat mijn tijd vertraagd wordt. Nog een klein beetje controle in mij denkt te moeten eten, maar ik kan echt niet denken aan eten en verdwijn weer uit de keuken. Na een tijdje is wat eerst onverdraaglijk leek, is nu gewoon zo. Niets, helemaal niets.... Water, veel water....ik voel me heel rustig, niets moet meer en dan.... word ik me langzaam bewust van de erotiek in mijn lijf.

Ik zet andere muziek op, na 2 dagen van zwaarte breekt nu ineens een wereld van intense gevoelens aan. Ik dans op de muziek van Paco de Lucia. Verstild en toch langzaam steeds meer bewegend. In mijn visioen zie ik een man, samen bewegen we nu op de stroom die er is. Ik voel zijn lijf tegen mijn lijf en we laten alle onhandigheden van al die vorige levens varen. Meestromen, meebewegen...Niemand heeft hier een aanwijzing nodig- we zijn er- in het moment nu. De contradictie van een lange momentopname. Even voel ik me onhandig groot en zwaar in zijn armen maar dat moment is snel verdwenen. Hier bestaan geen lichamelijke afwijkingen, groot of klein. Hier is alles licht als een veer en de sensatie van het gevoel in mijn lijf is onvergetelijk. Ik voelde me gekoesterd en mijn lijf schreeuwde om nog meer gevoel. Alles staat in het teken van de lust, van de passie of harstocht. Ik streelde zijn sterke borst, zwart als een indiaan en zijn prachtige billen leken de samba te dansen onder mijn handen, ik was bereid me helemaal te geven en elke vezel in mijn lijf verlangde naar aanraking en streling. De strelingen lijken eindeloos te duren , zijn benen, zijn borst, zijn ogen, zijn haar zijn penis, alles is even mooi. Ik moet me vasthouden aan hem – in mij- nu niet meer bewegen. Toen ritmisch in elkaar .....

Inmiddels is er bijna een hele dag vertreken. In het klooster aan de overkant is de non ontelbare keren voor het raam verschenen om telkens weg te schieten als ik haar in de gaten krijg en terugkijk. Ik voel me zo verschrikkelijk mooi... en ik geloof vast dat ze de energie van deze dag heeft gevoeld. Wat is er toch met deze dag? Vraag ik me af als ik weer een stuk muziek opzet.

Mijn vingers bewegen ritmisch de bandjes van mijn hemdje over mijn schouders. Langer dan verwacht, streel ik mijn arm. Dit gevoel is zo intens dat ik maar niet kan ophouden om mijn arm, mijn hand en mijn vingers te strelen. Ik streel de haren achter in mijn nek en langzaam streel ik over mijn haar. Ook dit gevoel is zo intens dat mij de adem wordt benomen. Ik streel mijn gezicht en mijn lippen. Waar moet dit heen? Dit is kunst. Ik beweeg mijn heupen sensueel, alsof ik met iemand dans.

In een glorieus moment waarin woorden tekort schieten, word ik de gitaar. De snaren die ik ook ben, doen bijna pijn van de aanraking. Ik word alle muziek tegelijkertijd en voel de muziek... hier hebben grote dansers het over. Ik ben de kamer, de vloer de wanden; ik ben de ramen en dan ben ik buiten. De Lichten op de berg, de berg. Alles wat ik ooit gedacht heb, is/lijkt een grote illusie. Hier is geen ander, geen dualiteit, geen kleinheid. Hier is grootsheid.