Introductie
Een boek, alweer een boek, er zijn al zoveel boeken geschreven.. dat was wat ik tegen mezelf zei – voordat ik echt een lijn ontdekte in al mijn schrijfsels. Onbeschrijfelijke ervaringen opschrijven – dat lijkt een contradictie intermino . en toch grijpt mijn hand elke keer weer naar die vulpen, verhalen komen en gaan en vooral de lijfelijke zijn dan ook weer gegeven in droomverhalen ( zoals ik ze noem). Het zijn erotoische , zeer verliefde verhalen.
De intensiteit nam wat af en toch duurde de gehele trans, waarin ik overigens volledig aanwezig was en kon bewegen, dansen en er ZIJN. 4 dagen en nachten van volledig aanwezig zijn, alleen. Al-een. Het was een grote liefdesbetuiging voor alles wat er is.
Dit is de volgende frequentie.
Dit is ongelooflijk! Dit is ongelooflijk lijflijk. Anders dan alle andere keren, waarin ik dingen zag en voelde en wist, nu was het anders. Dit is compleet, dit is mij – ik kan mezelf intens liefhebben, strelen, dansen en de sensatie voelen die een aanraking over mijn huid geeft. Zo intens heb ik nog nooit gevoeld, zo intens geñlukkig ben ik nog nooit geweest en het lijkt niet op te houden.
Ik voel mezelf een dansende muze en ik geef mezelf als geschenk aan het goddelijke. Door mij kan het Goddelijke bestaan. Ik schrijf hele vellen vol in het Spaans, engels en nederlands. Ik dans en schrijf een ballet voor mijn studenten – androgyne- op de muziek van Paco de Lucia. Ik schrijf over de liefde met een mannenlichaam en in een dans wordt de liefde bedreven en dan éen moment is alles éen. De muziek is in mij, ik ben de gitaar. Ik ben de streling in mijn nek, ik ben de kamer, de vloer. De wand, de man.. ik ben de man en de vrouw.
Éen ogenblik ervaar ik de totale harmonie van alles, ervaar mezelf als materie en niet materie. Hier ben ik, onderdeel van alles wat is en tegelijkertijd – alles. Al wat is.
Hoewel het moment zelf een dag geduurd moet hebben en de sensatie ook weer afgezwakt is, voel ik me nog steeds intens gelukkig. Wel met een intens verlangen naar die hevige sensaties, een intens verlangen naar... heimwee heet het gevoel nu weet ik het. En dan nu aan de slag, want ik ben hier niet voor niets en natuurlijk moet ik dit boek schrijven, als was het alleen maar om te laten zien dat een vrouw het woord kan hebben en doorgeven.
Jeannette Poorter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten